»

Juliol 06

TORNAR

La que mai porta calces les costures li fan yagas. A mi me les fa la corbata després d' 20 mesos. Aquí una foto del meu primer dia de treball, el 1 de juliol ia l'oficina de Blasco Ibañez.
Aquesta nit no vaig poder gairebé dormir. Mentre anava a l'oficina vaig imaginar el que en aquells moments passaria en els llocs en què estat. M'imaginava Bosco a Phuket, a migdia amb un whisky al catalan bar. I també a Valeria, a San Francisco trasnuitant mentre treballa. Vaig imaginar també com estaria tard a les platges de Hawaii on vaig estar, i com s'estaria animant l'ambient nocturn de Port Vell, a Costa Rica.
Em queden moltes coses per explicar, no vaig a tancar el bloc. Al contrari, vull arreglar i canviar la seva presentació, posar conclusions, agraïments, purs, i algunes coses de les que he escrit. I és clar, fotos de la festa d'aquest dissabte. No deixeu de passar per aquí !

6 comments

Anar al formulari de comentaris

  1. Mamen

    Jajajajaja, ay perdón no quería comentar pero es que no he podido evitarlo. Mírale qué peripuesto, jajajaaj. Por Dios!!! si tu camisa reluce que hay que ponerese gafas de sol!!!!!, jaja, qué gracia me ha hecho.

    Guapoooooooooooooo!!!

    ¿Dónde están esos vaqueros con tanta historia? jajaja. Que bo, el que m'he rigut. ;-) ;-)

    Que sea lo menos dura posible la vuelta.

    Bsos!! ,jajajaja

  2. Taronja

    Ser, oleee!
    Yo tampoco he podido evitar reirme.
    Lo mismo lleva los vaqueros puestos, que de cintura para abajo no se ve
    Ánimo en la lucha contra la corbata.

  3. Anonymous

    MMMMr.Corbata en el curro. Desde luego no tiene nada que envidiar a físicos teóricos, al contrario.Puede presumir de sonrisa, tipo y alegría.
    Espero que no se te haga duro el reajuste.
    LYNX PARDINUS
    tras oposiciones, meditando el futuro inmediato, que siempre en movimiento estáYoda dixit

  4. Josan

    Pues si, a ver si me hago socialista, de los del sector anticorbata y puedo seguir con los vaqueros comprados en Beijing.

    Fotre, que tristeno poder irme otra vez. Con la de sitios acojonantes que hay en el mundo!

  5. Mamen

    Conténtate, que eres un privilegiado, algunos ni los hemos visto siquiera. Eso es más triste, pero igual no sufrimos tanto. Ojos que no ven corazón que no siente. Aunque yo preferiría sufrir y sentirrrr!!

    Bsos!!

  6. Unknown

    Josan querido, yo también regreso, pero a San Francisco por el PhD! Como me he reido leyendo de nuevo tu blog, 4 años más tarde. Ya es hora de quitarte esa corbata y venir de regreso al nuevo mundo. Muchos cariños!

Deixa un comentari a Unknown Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *


*

Current mes ie @ r dia *

Follow
Get every new post delivered to your inbox
Join millions of other followers
Powered By WPFruits.com